Vak P - Oma Joke

In dit artikel:

Vader Jan nam zijn twee zonen als kinderen voor het eerst mee naar het oude Galgenwaard toen de club nog DOS heette; hij overleed in 1998. Moeder Joke wachtte veel langer voordat ze fan werd: pas op haar tachtigste kocht ze een seizoenkaart voor de thuiswedstrijden van FC Utrecht en zat daarna twaalf jaar lang tussen haar zoons in Vak P (rij 42, stoel 3).

Voetbalinhoud boeide haar nauwelijks; zij kwam voor het sociale uitje. De wedstrijd bekeek ze vaak met praktische verwondering: waarom applaudisseren ze bij wissels, mag je een aangeschoot bal houden, en wie ruimt eigenlijk alles op? Eindeloze vragen over buitenspel, gele kaarten en waar de wisselspeler bleef leverden charmante, onbedoeld komische momenten op. Toen ze de tekst hoorde van een lied over Ajax-supporters riep ze uit: “Het is toch verschrikkelijk!” Een klassiek einde van een middag was haar nopige vraag aan achterbuurman Hans na het laatste fluitsignaal: “Hebben we nu gewonnen, meneer?”

Op haar negentigste zette FC Utrecht haar in het zonnetje met bloemen en een shirt met ‘Joke 90’; lokale media besteedden er aandacht aan — een geste waar de familie nog dankbaar aan terugdenkt (met een speciale vermelding voor Koos van Tamelen). Toen haar fysieke en mentale gezondheid achteruitging, hebben haar zonen de seizoenkaart niet meer verlengd. Ze werd ruim 96 jaar.

De familie herinnert zich haar tijdens iedere thuiswedstrijd, vooral bij winst. Haar honderdste geboortedag valt op 4 september 2025 — een datum die voor hen betekenis blijft houden.