Utrechtse broers geven gedumpte lachgasflessen een tweede leven
In dit artikel:
Machiel en Menno Mastenbroek, broers uit Leidsche Rijn (Utrecht) die samen een werkplaats runnen, pakten het probleem van achtergelaten lachgascilinders in hun buurt op een creatieve manier aan. In korte tijd verzamelden ze zo’n dertig stalen flessen die bewoners op bermen, parkeerplaatsen en zelfs voor hun garage hadden gedumpt. In plaats van ze weg te laten halen, zagen en lasten ze de zware, drukbestendige cilinders tot nieuwe gebruiksvoorwerpen om.
De flessen blijken uitstekend materiaal: ontworpen voor ongeveer 180 bar, hebben ze dikke wanden die zich goed lenen voor constructie. Het eerste product werd een robuuste, ronde plantenbak opgebouwd uit in de lengte gezaagde en aan elkaar gelaste delen, waarbij het oorspronkelijke silhouet van de gasfles nog herkenbaar is. Op hun omgebouwde garagebox—hun gedeelde werkplaats op korte fietsafstand van huis—ontwerpen de broers regelmatig projecten; dinsdagavonden zijn vaste knutselmomenten die voor hen ontspanning bieden naast werk en gezin. Naast plantenbakken maakten ze al pizzaovens, een gebruiksvriendelijke kookplaat voor ouderen, zandbakken en vogelhuisjes. Het volgende plan is een groot kunstwerk in de vorm van een cactus, opgebouwd uit gestapelde gasflessen.
De actie van de Mastenbroek-broers speelt in op een groter maatschappelijk probleem. Sinds het recreatieve gebruik van lachgas in 2023 verboden is, neemt het zichtbaar gebruik op straat af, maar het zwerfafval van wegwerpcilinders is toegenomen. Vroeger waren cilinders navul- of inruilbaar met statiegeld; die route bestaat niet meer, waardoor veel lege flessen niet naar de milieustraat worden gebracht. Voor oplossingen worden onder meer een nationaal statiegeldsysteem en Europese regulering van productie genoemd. Specifieke cijfers over aangetroffen cilinders in Utrecht zijn nog niet beschikbaar. De broers laten zien dat hergebruik een praktische en esthetische manier kan zijn om zulk afval deels een tweede leven te geven.