Lilian verloor haar zoon Quinn (18): 'Mam, ik denk niet dat ik volwassen wil worden'
In dit artikel:
In Houten vertelt Lilian (50) over het verlies van haar zoon Quinn, die vorig jaar juni kort voor zijn negentiende verjaardag besloot niet langer te willen leven. Quinn was van huis uit een vrolijke, sociale jongen maar had PDD-NOS (een vorm van autisme). Tijdens de coronajaren trok hij zich steeds verder terug; de lockdowns verergerden zijn terugtrekgedrag en welzijn. Familie en begeleiders merkten wel dat er iets was, maar herkenden de ernst niet: bij veel mensen met autisme lijken depressieve symptomen op het gebruikelijke teruggetrokken gedrag, waardoor signalen makkelijk over het hoofd worden gezien. Pas toen een afscheidsbriefje werd gevonden, drong het tot Lilian door hoe diep de wanhoop van haar zoon was.
Het verlies heeft Lilian ertoe gebracht Quinns verhaal op te schrijven voor het boek Toen jij de stilte vond, een uitgave van Stichting Nooit Voorbij met bijdragen van ouders die een kind verloren hebben. Vanavond wordt het eerste exemplaar uitgereikt; Lilian ziet het boek als een monument voor Quinn en anderen bij wie het leven zwaarder was dan zichtbaar leek. Ze hoopt dat het delen van haar ervaring anderen bereikt en mogelijk helpt.
Lilian benadrukt het belang van praten en het doorbreken van het taboe rond suïcidale gedachten. Ze roept mensen op om alert te zijn, vooral bij jongeren met autisme, en om zorgvragen niet te onderschatten of te rationaliseren als ‘typisch gedrag’. 113 Zelfmoordpreventie geeft concrete adviezen voor wie zich zorgen maakt om iemand: toon bezorgdheid, vraag rechtstreeks of iemand aan zelfdoding denkt, luister zonder te oordelen en zoek samen professionele hulp. 113 is altijd bereikbaar via 0800-0113 of de chat op 113.nl.
Het verhaal van Quinn illustreert hoe moeilijk het kan zijn om depressie te onderscheiden van autistische trekken en hoe ingrijpend de gevolgen kunnen zijn als signalen niet worden herkend. Lilian deelt haar verdriet en herinneringen – van een laatste spontane spelavond tot een ‘welterustenknuffel’ – in de hoop dat openheid anderen helpt eerder hulp te zoeken en te bieden.