Filmmaker Hans den Hartog maakte een documentaire over het Máximapark: 'De mooiste dingen ontstaan spontaan'
In dit artikel:
Regisseur Hans den Hartog uit Vleuten maakte de driedelige documentaire Máximapark – van glastuinbouw naar levend landschap, een project waaraan hij ruim drie jaar werkte. De film vertelt de transformatie van het gebied rond de Haarrijnseplas en het huidige Máximapark: van voormalige glastuinbouwgrond naar een dynamisch natuur- en recreatiegebied met bijzondere flora en fauna, verrassende Romeinse vondsten en een actief netwerk van vrijwilligers.
De aanleiding voor de film lag deels in Den Hartogs persoonlijke binding met het gebied. Hij groeide op in de buurt, liep er als kind en als volwassene regelmatig rond en zag het park in zo’n 25 jaar sterk veranderen. Een ontmoeting met twee reeën bij de plas maakte hem extra alert op de waarde van deze groene plek en maakte het idee voor een film concreet. Naast de historische en ecologische lagen richt de documentaire ook aandacht op kunst, evenementen en het sociaal-maatschappelijke werk van ongeveer honderd vrijwilligers die het park beheren.
Den Hartog werkte nauw samen met een kleine crew: natuurfilmer Jeffrey van Houten (bekend van o.a. De Wilde Noordzee), die veel vogelbeelden en -geluiden vastlegde, editor Niels Dekker en geluidsspecialist Mark Meewis. Die samenwerking en de steun van vrijwilligers en gemeente noemt hij cruciaal. De montage resulteerde in een film van 83 minuten — aanvankelijk gepland voor 60 — waarin organische, onverwachte scènes een grote rol spelen; een voorbeeld is de emotionele reactie van een parkbeheerder, een moment dat volgens Den Hartog niet gestuurd maar spontaan ontstond.
De respons op de première in Podium Hoge Woerd en daaropvolgende uitverkochte vertoningen in Pathé Utrecht Leidsche Rijn was warm en divers. Bezoekers varieerden van oud-bewoners die onteigend werden om het park te realiseren tot familieleden van geïnterviewden; een indringend voorbeeld is het verhaal van een insectenexpert die na het filmen plotseling overleed, waarna zijn nabestaanden troost vonden in zijn verschijning op het doek.
Den Hartog deelt ook persoonlijke favorieten in Utrecht — van de singel en Museumkwartier tot Griftpark en Molen de Ster — en noemt de stad als een plek van thuiskomen. Hij is trots dat Utrecht nog niet is overvoerd door toerisme en hoopt dat zo te houden. De documentaire benadrukt niet alleen de ecologische en historische waarde van Máximapark, maar ook de betrokkenheid van bewoners die het park levend houden. De film draait nog enkele malen in Pathé Leidsche Rijn.